[ Pobierz całość w formacie PDF ]
innych wielkich męczenników.
Ewangelizacja to nie tylko \ywe nauczanie Kościoła, pierwsze przepowiadanie wiary (kerygma) i pouczenie, formowanie
do wiary (katecheza), ale tak\e cała rozległa refleksja nad prawdą objawioną. Wyraziła się ona poprzez dzieła Ojców na
Wschodzie i na Zachodzie. Była polemiczna, gdy chodziło o konfrontacje z dą\eniami gnostyckimi czy te\ z ró\nymi
herezjami.
Ewangelizacja wyraziła się zwłaszcza przez dzieło ró\nych Soborów. Prawdopodobnie w pierwszych wiekach, gdyby nie
było spotkania ze światem helleńskim, wystarczyłby Sobór Jerozolimski. Wszystkie następne Sobory ekumeniczne płynęły
z potrzeby wyra\enia prawd objawionej wiary w języku komunikatywnym i przekonywającym dla ludzi \yjących w kręgu
cywilizacji hellenistycznej.
To wszystko nale\y do dziejów ewangelizacji. Ewangelizacja to tak\e spotkanie z kulturą ka\dej epoki. Tak więc wszyscy
Ojcowie Kościoła mają swą wielką cząstkę w ewangelizacji świata, nie tylko w kształtowaniu zrębów doktryny
teologicznej i filozoficznej. Chrystus powiedział: ,,Idzcie na cały świat'' (Mk 16, 15). W miarę, jak ten znany człowiekowi
świat rozszerzał się, równie\ i Kościół podejmował coraz to nowe zadania ewangelizacyjne.
Pierwsze tysiąclecie to spotkanie z tyloma nowymi ludami, które poprzez swoje wędrówki trafiały do ośrodków
chrześcijaństwa. Ludy te przyjmowały wiarę, stawały się chrześcijańskie, choć bardzo często nie były zdolne do
zrozumienia pełnej tajemnicy. Wiele z tych ludów przyjmowało arianizm, zaprzeczający równości Syna z Ojcem, a nawet
walczyło o zwycięstwo tej herezji w świecie chrześcijańskim. Nie były to tylko spory ideologiczne. Było to wcią\
zmaganie się o prawdę samej Ewangelii. I wcią\ poprzez wszystkie te spory słychać było głos Chrystusa: ,,Idzcie na cały
świat i nauczajcie wszystkie narody'' (por. Mt 28, 19). Ad gentes! Zdumiewająca jest skuteczność tych słów Odkupiciela
świata.
Jednym z największych wydarzeń w dziejach ewangelizacji była niewątpliwie misja Braci Sołuńskich pochodzących z
Tesalonik -- świętych Cyryla i Metodego. Są oni Apostołami Słowian: przynieśli im Ewangelię, a równocześnie poło\yli
podwaliny rodzimych kultur słowiańskich. Wszystkie ludy słowiańskie w pewnej mierze zawdzięczają im język liturgiczny
i literacki. Obaj działali w wieku IX pomiędzy Konstantynopolem a Rzymem. Działali zaś na rzecz jedności Kościoła
Wschodu i Zachodu, chocia\ gmach tej jedności zaczynał się ju\ wtedy zarysowywać. Dziedzictwo ich ewangelizacji
pozostało na szerokich obszarach Europy Zrodkowej i Południowej, a ró\ne narody słowiańskie do dzisiaj widzą w nich nie
tylko nauczycieli wiary, ale i ojców swojej kultury.
Nowa wielka fala ewangelizacji ruszyła przede wszystkim z Hiszpanii i Portugalii z końcem XV wieku. Jest to tym
bardziej niezwykłe, \e właśnie w tym okresie, po tak zwanej schizmie wschodniej w XI wieku, dokonywał się dramatyczny
podział Zachodu. Minął ju\ okres wielkiej średniowiecznej świetności papiestwa; reformacja protestancka rozszerzała
zdecydowanie swoje wpływy. W momencie, w którym Kościół rzymski pękał, tracąc ludy na północ od Alp, Opatrzność
otwarła przed nim nowe perspektywy. W ślad za odkryciem Ameryki poszła ewangelizacja całego kontynentu na południu
i na północy. Niedawno obchodziliśmy pięćsetlecie tej ewangelizacji, i to nie tylko jako przypomnienie faktu z przeszłości,
ale zastanawiając się nad obecnymi zadaniami w świetle tego dzieła, którego dokonali heroiczni misjonarze, zwłaszcza
zakonnicy, na całym kontynencie amerykańskim.
Ta sama fala misjonarska, która wraz z odkryciem nowego kontynentu wyruszyła za Ocean, wzbudziła równie\
zaanga\owanie Kościoła na Wschodzie. Trzeba pamiętać, \e wiek XVI to jest tak\e wiek św. Franciszka Ksawerego, który
właśnie tam, na Wschodzie, w Indiach, w Japonii, szukał celu swojej misyjnej działalności. A działalność ta była nad
wyraz skuteczna -- chocia\, jak i gdzie indziej -- natrafiała te\ na opory. Opory te pochodziły z wnętrza miejscowej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]