[ Pobierz całość w formacie PDF ]
handlowego obciążonego protekcjonizmem i rosnącym bilateralizmem; reformę
światowego systemu monetarnego i finansowego, uważanego dzisiaj za niewystarczający;
zagadnienie wymiany technicznej i właściwego z niej korzystania; konieczność dokonania
rewizji struktur istniejących Organizacji międzynarodowych w ramach systemu prawa
międzynarodowego.
Międzynarodowy system handlowy często dziś dyskryminuje wyroby początkujących
przemysłów w krajach na drodze rozwoju, zniechęcając producentów surowców. Istnieje
zresztą pewien rodzaj międzynarodowego podziału pracy, w którym tańsze produkty
pewnych krajów, pozbawionych skutecznego prawodawstwa pracy czy zbyt słabych, by je
wprowadzać w życie, są sprzedawane w innych częściach świata ze znacznym zyskiem dla
przedsiębiorstw zajmujących się tego rodzaju produkcją bez ograniczeń.
Zwiatowy system monetarny i finansowy cechuje nadmierna zmienność metod wymiany i
oprocentowania ze szkodą dla bilansu płatniczego i sytuacji zadłużenia krajów ubogich.
Technologie i ich przekazywanie stanowią dzisiaj jeden z podstawowych problemów,
wymiany międzynarodowej i wypływających z niej poważnych szkód. Nierzadkie są
przypadki, że krajom na drodze rozwoju odmawia się potrzebnych technologii lub
udostępnia się im technologie bezużyteczne.
Organizacje międzynarodowe, według dość powszechnej opinii, zdają się być w takim
stadium, w którym mechanizmy ich funkcjonowania, koszty i skuteczność działania
wymagają ponownej dokładnej rewizji i ewentualnej korektury. Rzecz oczywista, że tak
delikatnego procesu nie można dokonać bez współpracy wszystkich. Zakłada on
przezwyciężenie rywalizacji politycznej i wyrzeczenie się wszelkiej tendencji do
wykorzystywania tych Organizacji, których jedyną racją bytu jest dobro wspólne.
Istniejące Instytucje i Organizacje dobrze działały na rzecz ludów, jednak ludzkość,
stojąca wobec nowego i trudniejszego etapu prawdziwego rozwoju, potrzebuje dzisiaj
wyższego stopnia zorganizowania na płaszczyznie międzynarodowej w służbie
społeczeństwom, systemom gospodarczym i kulturom na całym świecie.
44. Rozwój domaga się nade wszystko ducha inicjatywy od samych zainteresowanych
81
krajów . Każdy z nich winien działać według własnej odpowiedzialności, bez oczekiwania
wszystkiego od krajów bardziej uprzywilejowanych i współpracując z innymi krajami
znajdującymi się w takiej samej jak one sytuacji. Każdy kraj winien odkryć i jak najlepiej
wykorzystać przestrzeń własnej wolności Każdy powinien zdobywać się na podejmowanie
inicjatyw odpowiadających potrzebom własnego społeczeństwa. Każdy z tych krajów
winien być świadom prawdziwych potrzeb oraz tego, że ma prawo i obowiązek szukania
rozwiązań. Rozwój ludów zaczyna się i znajduje najodpowiedniejsze urzeczywistnienie w
zaangażowaniu się każdego narodu na rzecz własnego rozwoju we współpracy z innymi.
Ważne jest więc, aby narody na drodze rozwoju popierały samopotwierdzenie się
każdego obywatela poprzez dostęp do wyższej kultury i swobodnego przepływu informacji.
Wszystko, co mogłoby sprzyjać alfabetyzacji i podstawowemu wykształceniu, które ją
82
pogłębia i uzupełnia, jak proponowała Encyklika Populorum progressio dalekie jeszcze
od urzeczywistnienia w tylu częściach świata jest bezpośrednim wkładem w, prawdziwy
rozwój.
Aby wejść na tę drogę, narody same powinny określić własne priorytety i dobrze
rozpoznać swoje potrzeby stosownie do konkretnych warunków ludności, środowiska
geograficznego i własnych tradycji kulturowych
Niektóre narody powinny zwiększyć produkcję środków żywnościowych, aby zawsze
mieć do dyspozycji to, co jest konieczne dla wyżywienia i dla życia. We współczesnym
świecie gdzie głód pochłania tak wiele ofiar, zwłaszcza wśród niemowląt są
przykłady krajów słabo rozwiniętych, które jednak potrafiły osiągnąć samowystarczalność
w zakresie wyżywienia, a nawet stały się eksporterami środków spożywczych.
Inne narody potrzebują reformy niektórych niesprawiedliwych struktur, a zwłaszcza
własnych instytucji politycznych, aby zastąpić rządy zdeprawowane, dyktatorskie czy
autorytarne rządami demokratycznymi i dopuszczającymi uczestnictwo. Oby ten proces
rozszerzał się i umacniał, bowiem zdrowie wspólnoty politycznej wyrażające się
poprzez dobrowolne i odpowiedzialne uczestnictwo wszystkich obywateli w sprawach
publicznych, zabezpieczenie prawa, poszanowanie i popieranie praw ludzkich stanowi
konieczny warunek i pewną gwarancję rozwoju całego człowieka i wszystkich ludzi .
45. To, co zostało powiedziane, nie może się urzeczywistnić bez współpracy wszystkich,
zwłaszcza wspólnoty międzynarodowej, w ramach solidarności obejmującej wszystkich,
poczynając od najbardziej zepchniętych na margines. Ale także same narody znajdujące się
na drodze rozwoju są zobowiązane do solidarności między sobą i z krajami najbardziej
upośledzonymi na świecie.
Pożądane jest, na przykład, aby narody tej samej strefy, geograficznej ustaliły takie formy
współpracy, które by zmniejszyły ich zależność od potężniejszych producentów; aby
otworzyły granice dla wyrobów danej strefy; aby zbadały ewentualny komplementarność
produktów; aby zrzeszały się dla świadczenia sobie wzajemnie usług, których każdy z nich
sam nie może zapewnić; aby współpracę rozciągnęły także na sektor monetarny i
finansowy.
W wielu spośród tych krajów współzależność jest już rzeczywistością. Uznanie jej, tak
aby stała się jeszcze bardziej czynna, stanowi alternatywę wobec nadmiernego uzależnienia
od krajów bogatszych i potężniejszych, w tym, samym porządku upragnionego rozwoju,
bez przeciwstawiania się komukolwiek, ale przez odkrywanie i maksymalne docenianie
własnych możliwości. Kraje na drodze rozwoju w jednej strefie geograficznej, zwłaszcza
objętej nazwą Południe , mogą i powinny tworzyć co już zaczyna się: dokonywać i
przynosić obiecujące rezultaty nowe regionalne organizacje oparte na kryteriach
równości, wolności i uczestnictwa w zgodnym kręgu narodów.
Koniecznym warunkiem powszechnej solidarności jest autonomia i swobodne
dysponowanie sobą, także wewnątrz stowarzyszeń, takich jak wyżej wymienione.
Równocześnie jednak wymaga ona gotowości do ponoszenia ofiar koniecznych dla dobra
światowej wspólnoty.
VII
Zakończenie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]